Արդյունավետ հետազոտական համակարգի կառուցումը ռազմավարական խնդիր է Հայաստանի իշխանությունների համար: Հայաստանն ունի մի շարք առավելություններ, այդ թվում ՝ ուժեղ գիտական հիմք, մեծ հայկական սփյուռք և ազգային ավանդական արժեքներ, որոնք շեշտադրում են կրթությունն ու հմտությունները: Այնուամենայնիվ, դեռ կան մի շարք խոչընդոտներ, որոնք պետք է հաղթահարել ազգային նորարարական համակարգ կառուցելիս: Դրանցից ամենամեծը համալսարանների, հետազոտական հաստատությունների և գործարար հատվածի միջև աղքատ հաղորդակցությունն է: Սա մասամբ ժառանգություն է երկրի խորհրդային անցյալից, երբ քաղաքականության հիմնական շեշտը դրվում էր ոչ թե Հայաստանի, այլ սովետական տնտեսության ներսում կապերի զարգացման վրա: Հետազոտական ինստիտուտները և արդյունաբերությունը մեծ շուկայի արժեքային շղթաների մաս էին կազմում, որը փլուզվեց Խորհրդային Միության հետ: Երկու տասնամյակ անց ներքին բիզնեսը այդպես էլ չի դարձել նորարարության պահանջարկի արդյունավետ աղբյուր: